Bazen bir cümle ile karşılaşırsınız ve uzun vakittir zihninizi meşgul eden bir sürü nokta bir anda neticeye kavuşur.

** Balık gölüne göre büyürmüş. ** bende tam da böyle bir etki yaptı.

Aile terbiyesini “vicdanlı olmak” etrafında alan ve öğretim hayatını analitik beyin lobunu geliştirerek tamamlayan birçok Beyaz Yakalı’nın Orta Doğu kültüründe yüzleştiği zorluklardan bahsediyorum.

İş gezilerinden ötürü gelişmekte olan ülkelerdeki edindiğim gözlemleri, Istanbul hayat deneyimi ile birleştirince mevzu oldukça netleşiyor.

Değer yaratmaya, adil davranmaya, uzun soluklu düşünmeye, empati ile ilişki kurmaya, kaliteden ödün vermemeye gayret sarf ederken, bakıyorsunuz ki aslında gölünüz çok küçük ve o küçük gölde belli bir noktaya kadar büyüyebiliyorsunuz, çünkü aslında sizin içinde olduğunuz gölden çok başka bir habitat hakim dışarıda.

Kısa vadeli popülist tavırların revaçta olduğu, kalitenin lüks ile aynı manada algılandığı, insan hayatının pek de önemsenmediği, yapısal düşüncenin katı tavır ile beraber anıldığı, mütevazi bir yaşantı için bile zengin olmaya zorlandığınız bir gölden bahsediyorum. Haliyle bu göl ile aşık atamıyoruz.

Yazar burada Schopenhauer kötümserliği yapmaktan öte, ya büyük gölü hep beraberce ıslah etmeyi ya da balıklarımızı başka denizlere doğru taşımayı öneriyor 🙂 Aksi takdirde akvaryum hayatına devam…