Bazı üreticilerin tavuklardan daha iyi verim alabilmek için müzik yayını yaptıklarını okumuştum. Hatta arabesk müziğin, tavukların kalp ritimlerini ağırlaştırdığı, pop müziğin ise verimi düşürdüğüne yönelik iddialar sözkonusu. 🙂

Bu konu nereden çıktı diye soracak olursanız, tatilde plajda iken maruz kaldığım tekdüze ve gürültülü müzik, beynime öyle nakşolmuş ki bu yazıyı yazmadan rahat edemedim. 🙂

Konfüçyüs demiş ki “Bir toplumun müziği bozuldu mu, o toplumda pek çok şey bozulmuş demektir”

Türkiye’de olup bitenleri şaşkınlık ve tedirginlikle izlerken, yukarıdaki söylem beni olaylara farklı bir açıdan bakmaya yöneltti.

Şunu belirtmeliyim ki, müzik eleştirmenliğine soyunarak tarihsel bir analiz yapmak bilgi ve ilgi alanım dışında.

Dikkat çekmek istediğim husus, 80’li yıllar ve liberalleşme süreci ile Türk müzik piyasasındaki değişimlerin aslında toplum hayatı açısından nasıl öncü göstergeler olduğu.

Türk Pop müziğinin çehre değiştirmesi, korsan kasetler, özel radyolar, video klipler, müzik TV’leri, Eurovizyon başarıları derken; müzik endüstrisinin hem parasal hem de toplumsal etki alanı hızla genişledi malumunuz.

Elbette sadece negatif değişikliklere tanıklık etmedik. Değerli müzisyenler ve kıymetli çalışmalar da mevcut.

Ancak, geçmişte “Sanatçılar” tarafından icra edilen ve iyi-kötü bir kimliğe sahip popüler Türk Müziği, bence gitgide yüzeysel, taklit ve tribünlere yönelik hale dönüşerek bir nevi yozlaştı ve popülist bir hüviyet kazandı 🙁

Bu değişimi, günümüz iş dünyası ve toplum hayatınında memnun olmadığımız birçok olgu için de hipotez olarak ortaya atmak mümkün.

Nasıl ki “çakma” iş yapma kültürü kapitalist başarıya giden başlıca yol haline geldi ise, özensiz güftelerin bilgisayar marifeti ile melodilendirildiği “kullan-at” tarzı uçucu şarkılar da bir o kadar revaçta.

Her ne kadar Türkiye konjonktüründe “Sanat ve Müzik” şu an çok düşük öncelik arz ediyor olsa da, toplumsal tedavi için hamle yapılması gereken ilk birkaç kulvardan birisi benim için. Tavuklarda da olduğu gibi… 🙂